گردشگری دینی در نهج البلاغه

گردشگری که در اصطلاح قرآنی با واژه های سیر و سیاحت مورد استفاده قرار گرفته است، امری است ستوده و ممدوح به شرطی که به صورت هدفمند و در چارچوب کمال انسانی باشد. امام علی علیه السلام به عنوان مفسر قرآن کریم بیانات ارزشمندی در ترویج و توسعه گردشگری داشته اند که این قلم تلاش بر گرداوری آن دارد. امام علیه السلام نه تنها به سیرو سیاحت و امر گردشگری اهتمام داشتند و پیوسته دیگران را به کاوش و گردش هدفمند و عبرت آمیز فرا می خواندند بلکه این سیره در وجود ایشان به سطحی رسید که رسول اکرم صلی الله علیه ایشان را به عنوان سیاح امت اسلام معرفی فرمودند. فلسفه و چرایی گردشگری براساس بیان امام علیه السلام همان بصیرت یابی و افزایش معرفت است که در کلمات متعددی به آن اشاره فرموده اند. عبرت آموزی، تنبه، تقرب به خدا، برطرف شدن غم و اندوه، شناخت هرچه بیشتر، گسترش فرهنگ دینی بیداری و وحدت و همبستگی، صحت و سلامتی و نشاط رونق اقتصادی از جمله دستاوردهایی است که این همه در کتاب بیداری و جامعه ساز نهج البلاغه شریف با عبارات و مضامین بلند، روان و عمیق دیده می شود. در این مختصر برآنیم تا با تکیه بر آرای نورانی امیر بیان امیرالمومین علیه السلام ابعاد مختلف گردشگری دینی را تبیین کنیم.